به ستاره ای می مانی
از دور سوسو میزنی
نه گرمم میکنی نه روشنم
اما هر روز از سپیده دمان
شب را به انتظار می نشینم...
++++++++++++++++++++++
برای مریم:
بچه که بودم
مریم را مرگم تلفظ می کردم...
چه پیش گویی بودم من!
++++++++++++++++++
نقبی زدم...
تا از خودم بگریزم.....
از شوره زاری سر برآوردم......
++++++++++++++++++++++++++
باز در دلم قدم زدی
عشق را درون من رقم زدی.............
++++++++++++++++++++++++